گفت و گو با حجت الاسلام نصیری( روحانی و مبلغ نمونه کشوری)/ بخش ا
ضمن معرفی خودتان، بفرمائید در چه سالی وارد حوزه شدید؟
بنده محمد نصیری، متولد 1359 در شهرستان قزوین هستم و در سال 78ـ77 افتخار ورود به حوزه را پیدا کردم.
*شما از طلبگی چه تعریفی دارید و چطور شد که تصمیم به ورود در جرگه طلبگی گرفتید ؟
طلبه در لغت به معنی دانشجوست، اما طلبگی انتخاب آگاهانه یک روش و منش در زندگی است. طلبگی یعنی قدم گذاشتن در مسیر انبیای الهی و شاگردی در مکتب آنان در حد توان. اما چگونگی طلبه شدنم، در دوره دبیرستان یک تیم چهار نفره ای بودیم که با هم درس می خواندیم. بعد از قبولی در دانشگاهای معتبر کشوری، با مشورت دوستان و زبدگان علوم اسلامی، تصمیم گرفتیم تا انصراف از دانشگاه را به عنوان امتیازی برای قبولی در حوزه انتخاب کنیم.
* آیا تاکنون تردید به سراغتان نیامده؟ آیا در انتخابتان دچار تردید نشده اید؟
تردید قبل از انتخاب، طبیعی است اما کسی که آگاهانه انتخاب کند و به اینکه قدم در چه راهی و در چه جایگاه رفیعی گذاشته واقف باشد، هیچگونه تردیدی نخواهد داشت.
*از چگونه طلبه شدن بگذریم، چرا طلبه شدید؟ از چه چیزی آگاه بودید که به یک انتخاب آگاهانه دست زدید؟
جوانی، شور، نشاط و... عمرم را خرج کنم تا لذت فهمیدن را بچشم. برایم جالب است که استاد مطهری (ره) انگیزه خود را از روی آوردن به حوزه، دست یافتن به تصویری درست از جهان ذکر می کند.
* یک طلبه از نظر شما چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
اول، داشتن علاقه مفرط و اعتقاد یقینی به این راه است. دوم، خود سازی و بعد قرار دادن مردم در مسیر هدایت که باید علم آموزی کند و آن را با عمل و فهم و بصیرت قرین نماید به طور کلی طلبه باید دنیایی سرشار از پشتکار و زحمت خستگی ناپذیر داشته باشد تا لذت دینداری و ساختن جامعه دینی را به دست آورد.
به تعبیر بهتری که می توانم عرض کنم : طلبه علاوه بر اینکه باید معمار روح خود باشد، باید معمارگری روح انسانهای دیگر را هم برعهده بگیرد.
* حوزه چه جور جایی هست و مقصد نهایی آن چیست؟
حوزه، نزدیکترین راه برای رسیدن به سر منزل مقصود. ولی آنچه مهم است، خود طلبه و پشتکارش است که با کمک حوزه می تواند مقصد نهایی آن یعنی اجتهاد و اسلام شناسی را طی کند.
*به نظر شما، چه آسیب ها و آفاتی ممکن است طلاب جوان را از مقصد باز دارد؟
اولین آفت و آسیب، عجله است. طی کردن مراحل آموزش در مدت زمان معقول و صبور بودن در طی این مسیر طولانی امکان رسیدن به هدف را بهتر و بیشتر میسر می سازد. دومین آنها کمرنگ شدن انگیزه اولیه است که باید مراقب بود و ارتباط با استایدی که متخلق به اخلاق حسنه اند، جبران کننده این ضعف است... کتاب آداب الطلاب و آفات الطلاب از حضرت آیه الله مجتهدی و کتاب میقات سبز از استاد هادوی تهرانی قابل استفاده است.
* آیا حوزه به تنهایی برای طلبه امروز کفایت می کند؟
محصور شدن فقط در حوزه کافی نیست. حوزه تقریباً محرک و موتور حرکت ( motivation ) برای یک طلبه است. موفقیت هر طلبه مرهون همت و تلاش اوست. به نظرم حوزه تا نگاه جهانی نسبت به واقعیت های جهانی و آرمان روحانیت نداشته باشد، با قله های ترقی فاصله دارد. موج اسلام خواهی در دنیا به قدری اوج گرفته که ما در حال حاضر به صدها هزار طلبه نیاز داریم. ولی آیا چشم اندازی بر این اساس تنظیم شده ؟؟ معتقدم که فرمایشات رهبر معظم انقلاب که در راستای تحول عظیم بیان گریده، اجرایی شود، بزرگترین کمک است.
* طلبه ها چقدر در مسیر قرار دارند؟ دلمشغولی را چگونه می بینید؟
در مسیر طلبگی بودن و طلبه ماندن هنر بزرگی است. اینکه بتوان با حسن اختیار، موجبات توفیق الهی را فراهم کرد، هنر ویژه ای است باید از خود طلبه ها پرسید که با انگیزه هایی که داشته اند و آرمانهایی که باید به آن می رسیدند چه نسبتی برقرار کرده اند. و اما دلمشغولی ها اگر در راستای ترقی و حرکت باشد و مصداق آیه (حریص علیکم) برای هدایت خود و جامعه باشد، ارزش دارد.
*شما موفقیت های زیادی در زمینه های درسی، مشاوره و ارتباط با نسل جدید و... داشته اید. سهم خاص حوزه در موفقیت های شما چه میزان است؟
می گویند با بال زخمی پر کشیدن هنر است اما همیشه برای پرواز، وجود دو بال ضروری است. قطعاً با حضور اساتید دلسوز در حوزه، یک بال برای موفقیت فراهم است. یعنی حوزه می تواند تا حدی عامل باشد اما بال دوم بستگی به خود ما دارد. هر گاه احساس رضایت از به ثمر رساندن خیر الهی (خوشبختی) را در خود ببینم، موفق خواهم بود.